Επόμενη συνάντηση, 3.12.2025, 19:00
Χρήστος Στέρπης
Η παρούσα ανακοίνωση θα επικεντρωθεί στη συμβολή της αμερικανικής βοήθειας, την οποία έλαβε η Ελλάδα από το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ, στη διαμόρφωση των συνθηκών διαβίωσης και στη χρηματοδότηση της κοινωνικής πρόνοιας την περίοδο 1947-1952. Η αμερικανική οικονομική βοήθεια, εκτός από τις στρατιωτικές δαπάνες και την ανασυγκρότηση, χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τις βιοτικές ανάγκες του ελληνικού λαού εισάγοντας είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, είδη ένδυσης και υγειονομικό υλικό. Η ένταξη της Ελλάδας στο στρατόπεδο του «ελεύθερου κόσμου» προϋπέθετε την αφθονία σε είδη πρώτης ανάγκης για την εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Οι δαπάνες του κράτους για την κοινωνική πρόνοια απορροφούσαν το 22% των μη στρατιωτικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Συνολικά το 1/3 του άμαχου πληθυσμού, τυφλοί, ανάπηροι, άποροι των πόλεων και συνταξιούχοι, εξαρτούσε την επιβίωσή του από τη κρατική πρόνοια. Ειδική ομάδα αποτελούσαν οι πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου, οι «ανταρτόπληκτοι» ή οι «συμμοριόπληκτοι». Το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων προερχόταν από την αμερικανική βοήθεια.
Η εισήγηση θα επιχειρήσει να αναδείξει αν η αμερικανική βοήθεια βελτίωσε το βιοτικό επίπεδο στην Ελλάδα την περίοδο 1947-1952, αλλά και πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις της περιόδου 1947-1952 μέσω της διαχείρισης του εισαγόμενου αυτού πλούτου παγίωναν το πολιτικό κύρος τους.
Η παρούσα ανακοίνωση θα επικεντρωθεί στη συμβολή της αμερικανικής βοήθειας, την οποία έλαβε η Ελλάδα από το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ, στη διαμόρφωση των συνθηκών διαβίωσης και στη χρηματοδότηση της κοινωνικής πρόνοιας την περίοδο 1947-1952. Η αμερικανική οικονομική βοήθεια, εκτός από τις στρατιωτικές δαπάνες και την ανασυγκρότηση, χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τις βιοτικές ανάγκες του ελληνικού λαού εισάγοντας είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, είδη ένδυσης και υγειονομικό υλικό. Η ένταξη της Ελλάδας στο στρατόπεδο του «ελεύθερου κόσμου» προϋπέθετε την αφθονία σε είδη πρώτης ανάγκης για την εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Οι δαπάνες του κράτους για την κοινωνική πρόνοια απορροφούσαν το 22% των μη στρατιωτικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Συνολικά το 1/3 του άμαχου πληθυσμού, τυφλοί, ανάπηροι, άποροι των πόλεων και συνταξιούχοι, εξαρτούσε την επιβίωσή του από τη κρατική πρόνοια. Ειδική ομάδα αποτελούσαν οι πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου, οι «ανταρτόπληκτοι» ή οι «συμμοριόπληκτοι». Το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων προερχόταν από την αμερικανική βοήθεια.
Συζητήτριες: Τζένη Λιαλιούτη, Μαρία Σπηλιωτοπούλου