Επόμενη συνάντηση, 7.6.2023, 20:00

Ελλάδα και Δύση, 1974-1976: Ιστορικοποιώντας τις διεθνείς διαστάσεις της Μεταπολίτευσης
 

Η εισήγηση θα εξετάσει την ελληνική Μεταπολίτευση ως ένα διεθνές γεγονός με έμφαση στην αλληλεπίδραση μεταξύ των ελληνικών και δυτικών προσλήψεων και στρατηγικών για την σταθεροποίηση της χώρας εντός του Δυτικού συστήματος. Δεδομένου του αντιδυτικού αισθήματος που κυριαρχούσε στην ελληνική κοινή γνώμη μετά την τουρκική εισβολή την Κύπρο, οι κυβερνήσεις Καραμανλή έπρεπε να εξισορροπήσουν την μονομερή σχέση της Αθήνας με τη Δύση –κυρίως με τις ΗΠΑ– όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αλλά και να εξασφαλίσουν την άμυνα της χώρας απέναντι στην τουρκική απειλή. Με τους δύο αυτούς στόχους να συμπλέκονται άμεσα με το ζητούμενο του εκδημοκρατισμού, οι ελληνικές κυβερνήσεις θα επεδίωκαν την ένταξη στην ΕΟΚ και τον επανακαθορισμό της στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ έτσι ώστε αυτή να τεθεί σε μια πιο ισότιμη βάση και να καλύπτει τις ελληνικές αμυντικές ανάγκες. Από την άλλη πλευρά, οι δυτικές κυβερνήσεις έβλεπαν την ελληνική Μεταπολίτευση και τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η σύγκρουση μεταξύ δύο συμμάχων απειλούσε τη συνοχή του ΝΑΤΟ, κυρίως μέσα από το πρίσμα των ψυχροπολεμικών τους προτεραιοτήτων, γεγονός που θα οδηγούσε σε μια τεταμένη σχέση με τη δημοκρατική Ελλάδα. 

Αν και η περίοδος έως το 1974 έχει προκαλέσει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον της ιστορικής κοινότητας, η Μεταπολίτευση παραμένει σχετικά χαμηλά στην ερευνητική ατζέντα των ιστορικών. Έτσι, κρίνεται σκόπιμο ένα μέρος της εισήγησης να αφιερωθεί στα μεθοδολογικά ζητήματα και τις προκλήσεις που συνεπάγεται η έρευνα μιας εποχής της οποίας το τέλος –και συνεπώς η πρόσληψή της– είναι ακόμα αντικείμενο συζήτησης.