Επόμενη συνάντηση, 30.04.2025, 19:00

Σπύρος Βλαχόπουλος

Οι πειθαρχικές διώξεις στα ΑΕΙ μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας

Οι κυρώσεις στους πανεπιστημιακούς καθηγητές και υφηγητές που συνεργάστηκαν με τη δικτατορία ήταν εκτεταμένες. Για πολλούς λόγους, η τακτική των περιορισμένων κυρώσεων που κυριάρχησε στους άλλους τομείς δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί στα πανεπιστήμια. Έτσι, όχι μόνον επανήλθαν όσοι καθηγητές είχαν απομακρυνθεί από τη δικτατορία, αλλά και απολύθηκαν όσοι είχαν διοριστεί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας χωρίς τήρηση των νόμιμων διαδικασιών. Κυρίως όμως θεσπίστηκε, με τη συντακτική πράξη της 3ης Σεπτεμβρίου 1974, ειδική πειθαρχική διαδικασία ενώπιον Ειδικού Πειθαρχικού Συμβουλίου για όσους καθηγητές και υφηγητές είχαν συνεργαστεί με τη δικτατορία, είτε επειδή είχαν αναλάβει υψηλά δημόσια αξιώματα (υπουργού, υφυπουργού, γενικού γραμματέα υπουργείου, νομάρχη κ.λπ.) είτε επειδή «ήθελον προκύψει βάσιμοι ενδείξεις πολιτικής συνεργασίας» με τη δικτατορία «ή συμπεριφοράς συντελούσης εις την κατάλυσιν της πανεπιστημιακής αυτοτελείας ή των ακαδημαϊκών ελευθεριών». Mε βάση αποφάσεις του Ειδικού Πειθαρχικού Συμβουλίου, που συγκροτείτο από Συμβούλους Επικρατείας και καθηγητές πανεπιστημίου, απολύθηκαν οριστικά από τα πανεπιστήμια τριάντα εννέα καθηγητές και υφηγητές και επιβλήθηκε η ποινή της προσωρινής παύσης (από τρεις μήνες έως τρία χρόνια) σε άλλους τριάντα οκτώ. Πρόκειται για αρκετά μεγάλο αριθμό, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι οι καθηγητές που υπηρετούσαν τότε στα πανεπιστήμια ήταν πολύ λιγότεροι απ’ ό,τι σήμερα. Οι διαδικαστικές και ουσιαστικές πτυχές των πειθαρχικών αυτών διώξεων θα αναλυθούν στην εισήγηση.

Συζητητές: Γιάννης Δρόσος, Βαγγέλης Καραμανωλάκης